گل با صفاست امّا ، بی تو صفا ندارد
                                                

  گر بر رُخ ات نخندد ، در باغ جا ندارد



پیش تو ماه باید رُخ بر زمین بساید
                                                       

 بی پرده گر برآید ، شرم و حیا ندارد

 

ای وصل تو شکیبم ، ای چشم تو طبیبم
                                                

بازآ که درد هجران بی تو دوا ندارد


فریاد بی صدایم در سینه حبس گشته                                           

 از بس که ناله کردم آهم صدا ندارد

گفتم که در کنارت ، جان را کنم نثارت                                               

تیغ از تو گردن از من ، چون و چرا ندارد

هر کس تو را ندارد ، جز بی کسی چه دارد                                         

 جز بی کسی چه دارد هر کس تو را ندارد

منبع